Kennelijk onredelijk ontslag
In de vorige nieuwsbrief is de mogelijkheid van werknemers besproken om, nadat een werkgever de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd door middel van een door het UWV WERKbedrijf afgegeven ontslagvergunning, op grond van kennelijk onredelijk ontslag schadevergoeding op de werkgever te verhalen.
XYZ-formule
Aangezien voor het bepalen van de schadevergoeding geen vaste formule bestond, hebben de gerechtshoven zelf een formule ontwikkeld, de XYZ-formule. De X-factor staat voor het aantal gewogen dienstjaren. De Y-factor staat voor het laatstverdiende salaris. De Z-factor is de zogenaamde correctiefactor. In de Z-factor worden alle omstandigheden van het geval ten tijde van het ontslag gewogen. Uitgangspunt is Z=0,5 (waarbij het gerechtshof Den Haag uitging van Z = 0,7). Met deze factor werd beoogd in beginsel de maximale schadevergoeding bij een kennelijk onredelijk ontslag vast te leggen. Slechts in bijzondere gevallen zou er sprake kunnen zijn van een bijzondere factor.
Cassatie
Tegen een arrest van het gerechtshof te Den Haag, waarbij het hof is uitgegaan van bovengenoemde formule, is cassatie ingesteld. De advocaat-generaal, die de Hoge Raad adviseert, heeft geconcludeerd tot vernietiging van het arrest. Hij meent – kort samengevat – dat een standaardkorting op de schadevergoeding van 30% juridisch niet houdbaar is en dat eerst moet worden gekeken of een ontslag kennelijk onredelijk is en dat daarna pas de hoogte van de vergoeding aan bod komt.
Uitspraak Hoge Raad
De Hoge Raad heeft op 27 november 2009 uitspraak gedaan over het voorgaande en is van mening dat er pas van een te betalen vergoeding wegens kennelijk onredelijk ontslag sprake kan zijn als aan de hand van alle omstandigheden van het geval is vastgesteld dat het ontslag kennelijk onredelijk is. De enkele omstandigheid dat een werkgever een werknemer geen ontslagvergoeding heeft aangeboden, maakt een ontslag nog niet kennelijk onredelijk. Toepassing van de kantonrechtersformule waarop een korting wordt toegepast kan niet in dergelijke procedures aldus de Hoge Raad.
Dit aangezien een vergoeding op grond van kennelijk onredelijk ontslag een ander karakter heeft dan een vergoeding die de kantonrechter kan toekennen bij ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens verandering in omstandigheden. Deze laatste vergoeding is een vergoeding naar billijkheid. De vergoeding die gebaseerd is op kennelijk onredelijk ontslag is een vergoeding die wordt gevorderd wegens geleden schade. Er moet derhalve sprake zijn van schade die verband houdt met de aard en de ernst van het tekortschieten van de werkgever. Of sprake is van een kennelijk onredelijk ontslag moet worden bepaald in een procedure waarbij de schade volgens de daarvoor geldende regels moet worden begroot.
De rechter moet bij kennelijk onredelijk ontslag dus oordelen naar de omstandigheden van het geval en zijn beslissing naar behoren motiveren. De Hoge Raad meent dat om voorgaande reden een algemene kantonrechtersformule, waarop een algemene korting wordt toegepast, niet past.
Wat overblijft is dat in dergelijke procedures het niet te voorspellen is of er een vergoeding moet worden betaald, en zo ja, wat de hoogte daarvan is. Een en ander is vooral afhankelijk van de wijze waarop rechters inzicht geven in de factoren die daarbij een rol spelen. Dat inzicht zal moeten blijken uit de motivatie van de vonnissen die worden gewezen.
Indien u vragen heeft over ontslag, reorganisatie of meer wilt weten over een bepaalde juridische kwestie, neemt u dan – voor een vrijblijvend adviesgesprek – contact op met mr John Veerman van Som Advocatuur.
|
|
