Verhaal kosten onderzoeksbureau op werknemer
Wanneer een werkgever het vermoeden heeft dat één van zijn werknemers zich schuldig maakt aan diefstal, zal de werkgever vast willen stellen wie de dader is. Een werkgever kan daarvoor een onderzoeksbureau in de arm nemen dat kan vaststellen welke werknemer de dader is. In de volgende zaak heeft een rechter zich uitgelaten over voor wiens rekening de kosten van het onderzoeksbureau dienen te komen.
Een werknemer is sinds april 2003 werkzaam bij autobedrijf Tigchelaar als fulltime werkplaatsreceptionist. Bij het autobedrijf zijn 140 mensen werkzaam. Na een paar jaar steken er geruchten de kop op binnen het bedrijf dat er gestolen zou worden op één of meerdere afdelingen. Tigchelaar huurt daarop het onderzoeksbureau Hoffman Bedrijfsrecherche in. Hoffman krijgt de taak te onderzoeken wie zich schuldig heeft gemaakt aan diefstal. Uiteindelijk blijkt een werknemer schuldig te zijn. De werknemer geeft dit na confrontatie met Hoffman toe. Hierop volgt ontslag op staande voet voor de werknemer, hetgeen de werknemer accepteert.
Tigchelaar stelt zich vervolgens op het standpunt dat hij schade heeft geleden door het inhuren van Hoffman en verhaalt deze kosten op de werknemer. Het betreft een bedrag van € 7.030,- exclusief wettelijke rente en btw. De waarde van hetgeen de ontslagen werknemer had gestolen bedraagt slechts een paar honderd euro aldus de werknemer.
De werknemer stelt dat Tigchelaar eerst intern de zaak had moeten bespreken waarna de politie zou moeten worden ingeschakeld. Gezien het geringe bedrag van de gestolen goederen is volgens de werknemer het inschakelen van een onderzoeksbureau buitenproportioneel. Tigchelaar stelt dat hij zonder het onderzoeksbureau wel kon vaststellen dat er werd gestolen maar niet wie de schuldige was. In plaats van het inschakelen van de politie heeft hij het onderzoeksbureau ingeschakeld omdat onderzoek door de politie doorgaans veel tijd in beslag neemt. Met het inschakelen van het onderzoeksbureau zou de schade door vermiste goederen minder hoog oplopen.
De vraag die in dit geding werd voorgelegd aan de kantonrechter is als volgt. Is het toegestaan bij verdenking tot diefstal een onderzoeksbureau in te schakelen en de kosten vervolgens te verhalen op de schuldige?
De rechter oordeelt dat Tigchelaar de kosten niet onnodig hoog heeft laten oplopen doordat hij, toen de schuldige werknemer eenmaal bekend was, het onderzoek direct heeft laten stopzetten. Bovendien kan niet worden vastgesteld hoe hoog de schade is opgelopen door de diefstal; de werknemer kan namelijk nog meer hebben gestolen dan dat hij toegeeft. De werknemer had zelf ook de hoogte van de onderzoekskosten kunnen beperken door eerder de diefstallen toe te geven. Dit is echter niet gebeurd. De werknemer heeft zich zelfs lange tijd op de vlakte gehouden.
Doordat er sprake was bij Tigchelaar van een vermoeden van diefstal en gezien het voorgaande was de noodzaak om het onderzoeksbureau in te schakelen volgens de rechter gerechtvaardigd. De werknemer werd in deze zaak veroordeeld tot het vergoeden van de kosten van het onderzoeksbureau aan de werkgever, vermeerderd met wettelijke rente en proceskosten.
In geval er een onderzoeksbureau dient te worden ingeschakeld om vast te stellen welke werknemer zich binnen een bedrijf schuldig maakt aan diefstal, kunnen de kosten die hiermee verband houden worden verhaald op de desbetreffende werknemer.
Indien u vragen heeft over ontslagen, andere arbeidsrechtelijke zaken of meer wilt weten over een bepaalde juridische kwestie, neemt u dan – voor een vrijblijvend adviesgesprek – contact op met mr John Veerman van Som Advocatuur.
|
|
