De gewijzigde vakantiedagenregeling
Per 1 januari 2012 treedt een wetsvoorstel in werking waardoor de regels omtrent de opbouw en verjaring van vakantiedagen zullen worden gewijzigd. Kort samengevat verjaren de wettelijke vakantiedagen nadat zes maanden zijn verstreken volgend op het jaar waarin de dagen zijn opgebouwd en hebben arbeidsongeschikte werknemers een volledige opbouw gedurende twee jaar arbeidsongeschiktheid in plaats van, zoals thans nog het geval is, de laatste zes maanden van arbeidsongeschiktheid. Verwacht wordt dat de nieuwe wet een grote impact zal hebben op werkgevers met langdurig zieke werknemers.
De nieuwe wet is tot stand gekomen als gevolg van een uitspraak van het Europese Hof van Justitie die in 2009 heeft bepaald dat zieke werknemers net zoveel vakantiedagen moeten kunnen opbouwen als gezonde werknemers. Bij een full-time dienstverband gaat het om een jaarlijkse opbouw van twintig vakantiedagen.
Daarnaast geldt per 1 januari 2012 een gewijzigde vervaltermijn van de wettelijke vakantiedagen. Op dit moment geldt voor zowel de wettelijke als bovenwettelijke vakantiedagen een verjaringstermijn van vijf jaar waarbij het uitgangspunt is dat opgenomen vakantiedagen worden afgeboekt van de 'oudste' vakantiedagen. Als gevolg hiervan kan het zo zijn dat werknemers een stuwmeer van vakantiedagen hebben opgebouwd. Per 1 januari 2012 geldt voor de wettelijke vakantiedagen een verjaringstermijn van zes maanden. Met andere woorden: per 1 juli van elk jaar dienen de wettelijke vakantiedagen van het voorafgaande jaar te zijn opgenomen bij gebreke waarvan deze vervallen tenzij werkgever en werknemer hierover andersluidende afspraken hebben gemaakt.
Deze termijn geldt zowel voor gezonde als (langdurig) zieke werknemers voor zover zij redelijkerwijs in staat zijn om de wettelijke vakantiedagen op te nemen. Redelijkerwijs in staat zijn is een open formulering die moet worden beoordeeld naar de omstandigheden van het geval (en derhalve voor de nodige jurisprudentie zal gaan zorgen). Voor bijvoorbeeld langdurig arbeidsongeschikten aan wie om medische redenen geen re-integratieverplichtingen zijn opgelegd, geldt dat zij redelijkerwijs gezien ook niet in staat zijn geweest om gebruik te maken van het recht op minimum vakantie en de vervaltermijn van zes maanden dus niet geldt. Zijn er wel re-integratieverplichtingen opgelegd, dan geldt dat de zieke werknemer in staat is om vakantie te nemen en dat ook moet doen.
Een andere situatie kan zich voordoen als een werknemer door toedoen van zijn werkgever zijn wettelijke vakantiedagen niet heeft kunnen benutten. In dat geval zou de vervaltermijn van zes maanden eveneens niet gelden. De werknemer dient overigens aan te tonen dat hij redelijkerwijs niet in staat is geweest om de vakantiedagen op te nemen.
De vervaltermijn van zes maanden geldt niet voor de bovenwettelijke vakantiedagen (de vakantiedagen die worden opgebouwd boven de twintig wettelijke dagen). Voor zowel deze dagen als het saldo van reeds opgebouwde dagen geldt de wettelijke verjaringstermijn van vijf jaar. Aangezien de wettelijke dagen sneller verjaren, zullen deze in principe als eerste worden afgeboekt.
Het moge duidelijk zijn dat de werkgever bij de registratie van opbouw en opname van de vakantiedagen een onderscheid dient te maken tussen opbouw en opname van wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen waarbij de werknemer inzicht wordt verschaft in de opbouw, opname en het saldo (boven)wettelijke vakantiedagen om te voorkomen dat vakantiedagen ongemerkt komen te vervallen.
Voor werkgever is het van belang om goed na te denken over wat zij met deze nieuwe regeling willen en kunnen waarbij de gewenste situatie dient te worden vastgelegd in een (gewijzigde) arbeidsovereenkomst.
Indien u meer wilt weten over de gewijzigde vakantiedagenregeling of een andere juridische kwestie, neemt u dan – voor een vrijblijvend adviesgesprek – contact op met mr John Veerman van Som Advocatuur.
|
|
